Time [SF KaewFang]

ข้อมูลเบื้องต้น

แต่ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานอีกสักเท่าไร
เธอยังเป็นคนดีคนเดียวในใจที่ฉันยังมี
เธอยังคงงดงาม ฉันยังคงรักเธอ
แม้รู้ว่าเธอจะไม่มีทางกลับมา

ตื่นมามองดูนาฬิกายังเดินต่อไปเหมือนเก่า
และยังคงจะมีแค่เราที่เดินสวนนาฬิกา
เธอยังคงชัดเจน
เวลาไม่ช่วยให้ลืมเหมือนใครบอกไว้
ฉันรู้จากนี้มันไม่มีเธอต่อไป
แต่ฉันยังรักเธอ

http://www.youtube.com/watch?v=EAUJKve8veU

เนื้อเรื่อง

เอี๊ยดดดดดดดดดด

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.โครมม!!!!

.

.

.

.
.

.

.

.

.

.

‘เอือก’สะดุ้งพร้อมกับลืมตาขึ้น สิ่งที่พบมีเพียงความว่างเปล่า ถอนหายใจแล้วยันกายขึ้นจากเตียงนุ่ม มันก็แค่ ความฝัน

‘ฟางหายไปไหน’คิดพร้อมกับหันมองไปรอบๆ ว่างเปล่า ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะกุลีกุจอออกจากห้อง

ขาเรียวก้าวลงบันไดอย่างรีบร้อน พร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วบ้าน แล้วตรงดิ่งไปยังห้องครัว...

“แก้วนึกว่าว่าหายไป..”เอ่ยออกมาด้วยความกลัดกลุ้ม ฝันไม่ดีเอาเสียเลย

“แล้วฟางจะหายไปไหนล่ะคะ? หืม..”ตอบพร้อมกับหันมาระบายยิ้มหวานตามฉบับของเธอพร้อมกับเดินเข้าไปกอดคนร่างสูง

“ไม่รู้...กลัว...”เอ่ยพึมพำเบาๆพร้อมกับสวมกอดหลวมๆ คนภายใต้อ้อมกอดเงยหน้าขึ้นมองน้อยๆ แล้วยิ้มหวานเช่นเดิม

“ไม่หายไปไหนหรอก..จะอยู่กับแก้ว”เอ่ยเบาๆเพื่อให้อีกคนสบายใจ

ร่างสูงผละกอดออกก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากของร่างเล็กเบาๆ

“ให้ช่วยมั้ย?”เอ่ยถามพร้อมกับรอยยิ้ม

สั่นศีรษะน้อยๆเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร “จะเสร็จแล้วล่ะ”เอ่ยแล้วยิ้มสดใส

น่ารักไม่เปลี่ยนเลย สิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขา ระบายยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินออกจากครัวไป...

.

.

.

.

.

.

.

“อ้าวเฟย์ แกมาทำไม”ลุกขึ้นยืนพร้อมกับยิ้มแล้วมองหน้าเพื่อน

“มาดูว่าแกตายหรือยัง”นี่หรือปากคน

“ไอ้เฟย์ ไอ้บ้า คอยดูเถอะ ฉันจะฟ้องฟางว่าแกแช่งฉัน”ชี้หน้าและเตรียมเข้าเตะ

“หึ...”ครางในลำคอเบาๆ ก่อนจะมองหน้าร่างสุงนิ่ง ก็รู้กันอยู่ว่าทำไม

ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงหยุดแล้วจ้องหน้าคนร่างโปร่งไม่วางตา

“แกก็รู้..”เอ่ยขึ้นยังไม่ทันจบก็โดนตัดบทไปเสียดื้อๆ

“ฟางไม่อยู่ แกกลับไปได้แล้ว!!”เอ่ยไล่ด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

“ฉันกลับก็ได้ แต่แก...”

“หยุดพูด แล้วกลับไปซะ!!!!!”ตวาดลั่น แล้วเดินหนีไปในบ้านอย่างหัวเสีย....

เมื่อไหร่แกจะเลิกหลอกตัวเองเสียที แก้ว.....

“แก้วเป็นอะไรคะ?”เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับจ้องมองคนที่นั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ที่ปลายเตียง

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอกฟาง”เอ่ยพร้อมกับดึงร่างเล็กๆลงมานั่งบนตักแล้วสวมกอดไว้หลวมๆ

“จริงหรอ..แล้วหน้าตาทำไมถึงเป็นแบบนี้”เอ่ยถามอย่างใสซื่อ ก่อนจะคล้องคอร่างสูง

“หืม..แล้วจะให้ทำหน้าแบบไหนล่ะ”น้ำเสียงที่ดูเจ้าเล่ห์ถูกเปล่งขึ้น

“บ้า!!!”ฟาดลงไปที่ไหล่กว้างเบาๆ

“555 มันต้องแบบนี้ใช่มั้ย”พลิกตัวร่างบางกดลงกับเตียง ก่อนจะปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปไปตามที่ควรจะเป็น.......

อีกทางด้านหนึ่ง

“ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ!!”ร่างโปร่งเอ่ยอย่างเหลืออด พร้อมกับตบดต๊ะดังลั่น

“ใจเย็นสิคร๊าบ คุณไอ้เฟย์”หนุ่มหน้ายาวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทะเล้น ตามประสาคนขี้เล่น

“จะให้ใจเย็นได้ไงเขื่อน! แก้วมันหลอกตัวเองอยู่นะ แกก็รู้!!”เอ่ยด้วยด้วยเสียงเกรี้ยวกราด

“เธอลองนึกถึงจิตใจแก้วมันด้วยสิ”หนุ่มผมตั้งนามว่าป๊อปปี้เอ่ยเสริม

“ก็นึกอยู่หรอกนะ แต่ฉันทนไม่ได้ มันหลอกตัวเองอยู่ได้เป็นปีๆเรื่อง......พี่ฟาง”ร่างดปร่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงใจเย็นลงมาหน่อย

“ไม่รู้ล่ะ แก้วมันเพื่อนฉัน ฉันทนไม่ได้ที่เห็นมันเป็นแบบนี้”เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและจริงจัง เพื่อนๆต่างพากันส่ายหัวระอา

...

.

.

.

“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”ร่างดปร่งเอ่ย จ้องหน้าคนร่างสูงนิ่ง

“ฉันไม่มีอะไรจะคุย”เอ่ยก่อนจะเตรียมเดินหนี แต่คนร่างโปร่งคว้าแขนไว้ได้เสียก่อน

“ปล่อย”ร่างสูงเอ่ยเสียงเย็น

“ไม่!!จนกว่าแกจะเลิกหลอกตัวเอง”ร่างโปร่งตะคอก

“ปล่อย”ยำอีกครั้งแต่ร่างโปร่งเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย

ผลั่ก

หมัดรุ่นๆถูกซัดยังใบหน้าของร่างดปร่งอย่างเต็มแรง ร่างทั้งร่างเซถลาล้มลงอย่างห้อามไม่ได้ ของเหลวสีแดงซึมออกมาบริเวณมุมปาก ดุก็รู้ว่าตอนนี้ปากแตก

“จะต่อยอีกกี่ทีก็ได้ เพียงแค่แกฟังฉันพูด...ก็พอ”ร่างโปร่งเอ่ยพร้อมกับยันกายให้ลุกขึ้น ยกมือปาดเลือดที่มุมปากอย่างไม่ใส่ใจ

“ฟังนะแก้ว...”เอื้อมมือไปจับไหล่คนตรงหน้า

“........”

“เลิกหลอกตัวเองเสียที เลิกทรมานตัวเองได้แล้ว ขอร้อง...”เอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน

“ฉัน.....”ร่างสูงเอ่ยออกมาเบาๆ

“ขอร้องเถอะ เพื่อน”

“ฉันรักฟาง...”เอ่ยพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มคลอ

“รู้ว่าแกรักพี่ฟางมาก แต่แกต้องยอมรับความจริง”เอ่ยโน้มน้าว ที่ใกล้จะสำเร็จเต็มที

“ฉันทำไม่ได้”พึมพำเบาๆ น้ำตาที่ถูกอัดอั้นเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“ฉันเชื่อว่าแกทำได้!”

“ฉันบอกว่าฉันทำไม่ได้!!!!”ร่างสูงตะคอกทั้งน้ำตา

“แต่พี่ฟางไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว แก้ว.. พี่ฟางตายแล้ว แกได้ยินมั้ย พี่ฟางตายแล้ว!!!!”เอ่ยออกไปอย่างเหลืออด ไม่ชะอไม่เสียใจกับเรื่องนี้ พี่สาวเธอจากไปทั้งคน แต่เรื่องก็ผ่านมาหลายปีแล้ว จะไปจมปลักกับความเสียใจได้อย่างไร ถ้าพี่สาวของเธอรู้ พี่สาวของเธอก็ต้องไม่สบายใจเป็นแน่

ร่างสูงร่ำไห้อย่างหนัก ร่างกายทรุดฮวบลงอย่างหมดแรง เขาไม่อยากจะรับความเป็นจริงเลย ว่าคนที่เขารักจากเขาไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ......

.

.

.

.

.

.

.

.

ฟางเป็นแฟนกับแก้วนะ

ค่ะ><

.

.

.

.

.

.

รู้มั้ยฟางสวยที่สุด

บ้าเหอะ>////<

.

.

.

.

.

แต่งงานกับแก้วนะฟาง

>///<ค่ะ

รักฟางที่สุดเลย

ฟางก็รักแก้วที่สุดเหมือนกัน

.

.

.

.

.

.

ฟางจ๋า..แก้วลือมเอกสารสำคัญอ่ะ เอามาให้หน่อยนะคร๊าบบ

เห้อ..ขี้ลืมจังนะ ทึ่ม

.

.

.

.

.

.

ฟางจ๋า อยู่ไหนแล้ว จะเข้าประชุมแล้วนะคร๊าบบที่รัก

ฟางกำลังข้ามถนน ใกล้จะ เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดด     โครมมม!!!

ตู๊ดๆๆๆๆๆ

ฟางงงงงงงงงง!!!!

.

.

.

.

.

.

.

ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหน วันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ฉันก็ทำไม่ได้.......ฉันลืมเธอไม่ได้

                                                                                                                  ฉันรักเธอและจะรักตลอดไป...ฟางที่รักของฉํน

The End.